მოგესალმები, სტუმარი · RSS










მთავარი » ყელი, ყური, ცხვირი

სინუსიტი ცხვირის ღრუსთან დაკავშირებული ანუ პარანაზალური წიაღების მწვავე ან ქრონიკული ანთებაა. ეს წიაღები ქალას ძვლებში განთავსებული ჰაერის შემცველი ღრუებია და თვალბუდის უკან, ზევით და ქვევით მდებარეობს. მათი ფუნქციაა, გაფილტროს და გაათბოს შესუნთქული ჰაერი. ამის შემდეგ ჰაერი გადადის ბრონქებში. სინუსების ამომფენ ლორწოვანს აკისრია კიდევ ერთი მნიშვნელოვანი ფუნქცია – შესუნთქული ჰაერიდან დიფუზიის გზით შეითვისოს მსუბუქი იონები და ნაწილობრივ ჟანგბადი და ის პირდაპირ თავის ტვინში გადაიტანოს.

თავის ტვინის ქსოვილი, თუ ის საკმარისად არის მომარაგებული ასეთი "ვიტამინიზებული" ჰაერით, სრულყოფილად მუშაობს, ესე იგი ადამიანს არ აწუხებს თავის ტკივილი და სხვა ტვინისმიერი პათოლოგიები. გარდა ამისა, წიაღები ფუნქციონირებს როგორც ხმის რეზონატორები (ლაპარაკის დროს ქმნის რეზონანსის ეფექტს). ყველა წიაღი, ცხვირის ღრუს მსგავსად, შიგნიდან ლორწოვანით არის ამოფენილი და ცხვირის ღრუსთან კავშირის გამო გარე ზემოქმედებაზე ფაქიზად რეაგირებს, ამიტომ მათი ანთება საკმაოდ ხშირია.

განასხვავებენ:

ჰაიმორიტს - ზედა ყბის წიაღის ანთებას;
ფრონტიტს - შუბლის წიაღის ანთებას;
ეთმოიდიტს - ცხავის ძვლის წიაღის ანთებას;
სფენოიდიტს – ძირითადი ძვლის ანთებას.

 

განვითარების მიზეზები

მწვავე სინუსიტის მიზეზად შეიძლება იქცეს მწვავე სურდო, გრიპი, წითურა, ქუნთრუშა და სხვა ინ ... გააგრძელე კითხვა »

კატეგორია: ყელი, ყური, ცხვირი | დათვალიერება: 3236 | თარიღი: 21.03.2009 | რეიტინგი: 3.5/2

სახმო აპარატის დაზიანება ყველასთვის მტკივნეულია, მაგრამ მათთვის, ვისთვისაც ხორხი ”სამუშაო ორგანოა”, ეს კატასტროფას უდრის. საბედნიეროდ, მკურნალობის თანამედროვე ფონიატრიული მეთოდები ხმის აღდგენის საშუალებას იძლევა. ხმის ჩახლეჩა და დაკარგვა სახმო აპარატის დაზიანების ყველაზე გავრცელებული ფორმებია.

ხმის დაკარგვა. ხმის დაკარგვის მიზეზი ყველაზე ხშირად მწვავე ლარინგიტი - გაციების, დიდი ოდენობით ცხელი ან ცივი საკვების, წყლის, აირთა ზემოქმედების, კვამლისა და ჰაერში არსებული მავნე მინარევების ჩასუნთქვის შედეგად განვითარებული ხორხის ანთებაა. დროული მკურნალობის შემთხვევაში ხმა რამდენიმე დღეში იბრუნებს ჩვეულებრივ ხმიანობას, ნებაზე მიშვებული მწვავე ლარინგიტი კი ქრონიკულ ფორმაში გადადის. ხანგრძლივად მიმდინარე სახმო იოგების ანთება და ყელის ლორწოვანი გარსის გაღიზიანება სახმო აპარატის კეთილთვისებიანი სიმსივნეების ჩამოყალიბებას უწყობს ხელს. ფიბრომები,  პოლიპები,  კისტები, კვანძოვანი წარმონაქმნები სახმო იოგების ერთმანეთთან მიახლოებას ართულებს და ხმა იკარგება.

ხმის შეცვლის მიზეზად შეიძლება იქცეს ზოგიერთი სხვა დაავადებაც, მათ შორის - ქრონიკული სურდო, ადენოიდები, ცხვირის პოლიპები, ცხვირის დანამატ წიაღთა დაავადებანი, ტრაქეაში, ბრონქებსა და ფილტვებში მიმდინარე პათოლოგიური პროცესები, რომლებიც ასევე მოქმედებს ხმის წარმომქმნელ აპარატზე.

ხმის დაკარგვას არცთუ იშვიათად ნევროზიც იწვევს. ლაბილური ნერვული სისტემის პ ... გააგრძელე კითხვა »

კატეგორია: ყელი, ყური, ცხვირი | დათვალიერება: 2093 | თარიღი: 16.02.2009 | რეიტინგი: 4.0/2

ცხვირის ტრავმა სახის ყველაზე გავრცელებული ტრავმული დაზიანებაა. განასხვავებენ ცხვირის ძვლების მოტეხილობას და ცხვირის ხრტილების - ძგიდის - დაზიანებას. სამედიცინო პრაქტიკაში ცხვირის ხრტილოვანი დაზიანება გაცილებით სჭარბობს ძვლოვან ტრავმებს.

ცხვირის ძვლების დაზიანება
ცხვირის ძვლების მოტეხილობაზე სახის ტრავმების 40% მოდის. მისი ყველაზე გავრცელებული მიზეზი ტრავმაა, რომელსაც ადამიანი იღებს სპორტული ასპარეზობის, ჩხუბის, საწარმოო ავარიის, წაქცევისა თუ საგზაო-საავტომობილო შემთხვევის დროს.
განასხვავებენ მოტეხილობას ცხვირის ძვლების ცდომით და ცდომის გარეშე, ღიასა და დახურულს. დახურული ტრავმის დროს არ ირღვევა კანის მთლიანობა, ღია ტრავმის შემთხვევაში კი ზიანდება კანი. შესაძლოა, ჭრილობაში ძვლის ნამსხვრევებიც იყოს.
ცხვირის ძვლების მოტეხილობას ახასიათებს:

  • ცხვირიდან სისხლდენა. თუ ტრავმის შემდეგ სისხლდენა არ განვითარდა, ძვლების მოტეხილობაზე საუბარი ზედმეტია, - ასეთ დროს ადგილი აქვს ცხვირის რბილ, ქსოვილოვან დაჟეჟილობას ჩონჩხის დაუზიანებლად, - თუმცა არც სისხლდენაა მოტეხილობის უტყუარი ნიშანი.
  • ტკივილი შეხებისას, ძლიერი შეშუპება დარტყმის ადგილას და თვალებქვეშ, რამდენიმე ხნის შემდეგ კი ცხვირისა და თვალების ირგვლივ არსებული არეების ჩაშავება - სათვალის სიმპტომი;
  • გარეთა ცხვირის დეფორმაცია;
  • კატეგორია: ყელი, ყური, ცხვირი | დათვალიერება: 3074 | თარიღი: 16.02.2009 | რეიტინგი: 5.0/1

ადამიანის ცხვირ-ხახაში მდებარეობს ეგრეთ წოდებული ხახის ლიმფოიდური რგოლი, რომელიც ნუშურა ჯირკვლებისგან, ენისქვეშა ნუშურებისა და ცხვირ-ხახის ადენოიდებისგან შედგება. ეს რგოლი ბარიერულ ფუნქციას ასრულებს - ერთი მხრივ, წინ ეღობება ორგანიზმში დაავადებათა გამომწვევების შეღწევას, მათ გამრავლებას, მეორე მხრივ კი თვითონვე გამოიმუშავებს ლიმფოციტებსა და იმუნოგლობულინებს, რომლებიც ზოგადიმუნურ რეაქციებში მონაწილეო-ბენ და ორგანიზმს ვირუსების, ბაქტერიებისა თუ სხვა მიკრობების მიერ წარმო-ქმნილი ტოქსინებისგან იცავენ.

ამრიგად, ლიმფოიდური რგოლის არსებობას ორგანიზმისთვის დიდი მნიშვნელობა აქვს.
მიზეზთა გამო ხახის ლიმფოიდურ რგოლში ზოგჯერ ანთებითი პროცესი იჩენს თავს და მანამდე აქტიური ლიმფოციტები თვითონვე იქცევიან ალერგენებად. ასეთ დროს ადამიანს ტონზილექტომია ან ადენოტომია უტარდება. ტონზილექტომია ნუშურა ჯირკვლების ამოკვეთაა, ადენოტომია კი - ცხვირ-ხახის ადენოიდებისა. ოპერაციული ჩარევა ლიმფოიდური რგოლის მთლიანობას და ფუნქციებს არღვევს, ამიტომ ოპერაცია მხოლოდ ზუსტი და მკაცრი სამედიცინო ჩვენების საფუძველზე უნდა ჩატარდეს.

ნუშურა ჯირკვლები
ტონზილექტომიის აუცილებლობას რამდენიმე კრიტერიუმი განსაზღვრავს.
ოპერაცია აუცილებელია:

  • თუ ადამიანს ანგინა წელიწადში რამდენიმეჯერ (2-3-ჯერ) ემართება. იგულისხმება მაღალი სიცხით, ყელის ტკივილითა და ნუშურების დაჩირქებით მიმდინარე კლასიკური ანგინა;
  • კატეგორია: ყელი, ყური, ცხვირი | დათვალიერება: 2565 | თარიღი: 16.02.2009 | რეიტინგი: 0.0/0

Copyright MyCorp © 2024